De zomervakantie is voor vele gezinnen, in dit geval het stiefgezin, vaak het moment om de balans op te maken en je af te vragen of dit is wat je wilde?

Wat als de wereld van een kind zich opsplitst, omdat het niet van zijn vader of moeder mag houden, na de scheiding? Wat als de ene ouder blijft afgeven op de andere ouder.

Vandaag komen zij samen. Je zag en voelde de onderlinge spanning. Ze zitten nog niet of het gesprek begint, waarbij zij begint over zijn dochter, die de regels maar aan haar laars lapt en dat zij daar zo’n last van heeft.

Hij is hier omdat het thuis niet lekker loopt en zijn vriendin vindt, dat hij ook maar eens naar Stiefpunt moet om te praten. Of hij dit zelf ook echt vindt zal verder in het gesprek helder worden.

Zij oogt vermoeid en zit huilend aan mijn praktijktafel. Dit keer komt zij alleen. Zij begint ons gesprek met, “ik vind er echt niks meer aan, ik weet het echt niet meer! Wat nu?” Ik schenk een kopje thee in, haar oog valt op een klein stress-balletje in een bakje op mijn tafel. Zij pakt dat balletje, knijpt er zachtjes in en zegt, “en zo voel ik mij op dit moment, totaal uitgeknepen, opgebrand, leeg…. Ik heb zoveel gegeven ik kan niet meer…”